Vorige week was op het werk eigenlijk niet heel erg spannend. Alles is zijn gangetje een beetje gegaan, en gelukkig zijn er geen nare geweest! (snel afkloppen). Wel hadden we op woensdag nog een verrassing gepland voor mijn student -Natalie- die begin januari jarig was geweest. Hier waren we wat laat achter gekomen toen we de verjaardagskalender in gingen vullen. Dus hebben we maar heel snel gezorgd dat iedereen tijd had, dat we iets van wijn hadden en een taart (drie keer raden wie die heeft gemaakt :P). Om iemand voor z'n verjaardag te verrassen lokken we die persoon altijd naar de kantine waar we dan alles hebben staan. Woensdag besloot Natalie om eerst koffie te halen - in de kantine!- voor ze naar mij toe kwam. Ik kreeg daarom allemaal paniekerige berichtjes via de app om haar daar weg te lokken, wat gelukkig ook lukte. Maar omdat ze alles al wel had gezien hadden ze haar verteld dat het voor een verjaardag was van een andere groep. Na een paar minuten kreeg ik een seintje.. kust veilig! Ik had net tegen Natalie gezegd dat ik nog even iets moest doen voor we aan de slag konden, dus zij zei dat ze weer terugging naar de kantine om daar nog even te kletsen. Dat scheelde, hoefde ik haar niet meer daar naartoe te lokken! Toen ze binnenkwam was ze toch nog wel verrast dat het voor haar was, omdat haar verjaardag al een tijdje geleden was had ze dit niet verwacht. Missie geslaagd!
Andrea, de postdoc die ik aan het inwerken ben, was ook deze week weer de middagen op het lab. We zijn weer verder gegaan met de soort proeven die ze onder de knie moet krijgen. Deze keer dacht ik haar nog goed te kunnen voorbereiden door haar van te voren het plan te geven met wat extra leesvoer, maar heeft dit niet kunnen voorkomen dat 1) ik nog vaak dingen moest uitleggen/verhelderen en 2) ze fouten maakte omdat ze niet goed had gelezen. Het was weer een week vol verbazing wat dat betreft! Dit keer had ook een collega een beetje meegekregen hoe het ging en hij was ook verbaasd dat ik niet had overdreven. In elk geval zijn we nu bijna klaar met het inwerken, ik ben dan heel erg benieuwd wat haar professor van haar verwacht!
Op vrijdag kwamen pappa en mamma op bezoek! Kon ik ook weer eens lekker voor mensen koken :). Dus ik was op tijd aan de slag gegaan zodat ik hopelijk het eten klaar had tegen de tijd dan ze hier zouden zijn. Kreeg ik halverwege het koken een berichtje dat ze een uur in de file hadden gestaan, tja, dan loopt het allemaal wat uit. Gelukkig was het met koken nog wel te redden zonder dat dingen slap werden/verpieterden en zo had ik het eten op tafel toen ze binnenkwamen.
Zaterdagochtend zijn we eerst naar mijn werk geweest omdat ik weer even voor mijn cellen moest zorgen. Daarna verder met de U-Bahn naar Alexanderplatz. Hier hebben we in de buurt van de Fernsehturm wat gegeten voordat we doorgingen naar het DDR museum. Hier wilden we al een keer naar toe en dit weekend hoefden we verder niks (geen meubels kopen of in elkaar zetten, of een auto kopen, of kerstmarkt bezoeken, etc). Het was heel erg interessant om te zien hoe de scheiding tussen oost en west invloed had op het leven van de mensen. Van vervoer tot het eten en de vrije tijd, alles was bijna aan banden gelegd door het beleid! Echt zo bizar dat dit minder dan 30 jaar geleden nog bestond. Na hier een behoorlijke tijd te hebben rondgeneusd wilden we koffie drinken in de buurt van de Brandenburger Tor. Omdat we toch een OV dagkaart hadden wilden we graag de bus nemen, alleen bleek dat in de tijd dat wij in het museum waren de straat was afgezet ivm een demonstratie. Dus toen zijn we maar gaan lopen. Van de demonstratie hebben we niks meer gezien! Na het koffie drinken zijn we langzamerhand maar richting mijn huis gegaan. We wilden proberen boven de grond te reizen zodat we nog wat konden zien, maar toen we op Hauptbahnhof stonden duurde het nog 20 minuten voor de bus kwam. Dan maar weer onder de grond! Op de terugweg hebben we lekker gegeten bij Doreedos, een Argentijns steakhouse die veel meer heeft dan alleen steak en erg lekker eten!
Zondag was het, verrassing, weer tijd om eerst even langs het werk te gaan. Nu hadden wat minder cellen aandacht nodig dus was ik sneller klaar. Daarna zijn we doorgegaan naar de Siegessäule, omdat ik die nog heel erg graag een keer wilde beklimmen. Omdat deze midden op een grote rotonde staat moet je er via een tunnel heen. Deze had een soort kunstwerk, waardoor lampjes op de muur een silhouet lieten oplichten als je langsliep, echt heel gaaf! Onderin het monument is een klein museum over de geschiedenis van de Siegessäule. Hier leerden we dan de zuil is versierd met de kanonnen van drie verschillende landen, uit drie oorlogen. Echt zo leuk hoe dit soort details je dan opvallen. Daarna hebben we alle trappen op gelopen. Het was een flinke klim, maar het uitzicht meer dan waard. Het was behoorlijk helder dus vanuit boven kon je goed over de hele stad uitkijken! Hierna zijn we weer naar huis gegaan om rustige te eten en nog van de middag te genieten. Natuurlijk vloog de tijd weer voorbij en voor ik het wist was het alweer tijd dat pappa en mamma weg moesten. Dan is het opeens wel weer stil in huis hoor! De rest van de middag/avond heb ik nog een beetje aan mijn proefschrift gewerkt en een film gekeken, voor de rest eigenlijk niks speciaals. Gewoon nog even uitrusten voordat de nieuwe werkweek weer zou beginnen!

Liefs José